Vogel ( close up)

Mijn voorkeur bij het maken van een keramiek
gaat telkens opnieuw naar dieren.
Meestal ontstaat zo’n dier,
na ontdekking van een gedicht of tekst.
Enkele woorden die ik ergens pluk
en dan op goed geluk.
Probeer ze vorm te geven en uit te beelden.
Zoals op een dag ik het volgende zag.
Een fragment uit:

Lied van de vogelaar.

De vogel die zo vloeiend vliegt
De vogel rood en lauw als bloed
De vogel zo teer de vogel vol spot
De vogel plotseling bang om zijn lot
De vogel die zich plotseling stoot

De aanzet tot het creëren van de vogel.
Hoe zag ik hem in deze woorden?
De hedendaagse vogel.
Meestal genegeerd, over het hoofd gezien.
Vermoeid, gebrekkig, gebroken.
Bang en onzeker.
Picasso’s vredesduif,
zag er ooit,
wat vrolijker uit.
Toen waren vogels beter af.

Onwetend de vogel wat er met hem gebeurt.
Gevangen in een onbegrijpelijke wereld,
een flits van woorden en besef.
En hoop naar betere tijden.
Zo ontstond hij uur na uur.
De vogel die betekenis kreeg.

Vanhout Bie